Po
Świeradowie-Zdroju miałem jeszcze kilka miejsc do odwiedzenia. Najpierw
chciałem po 8 latach przerwy zaglądnąć na Przystanek Woodstock (obecnie
festiwal PolAndRock) w nowej lokalizacji, czyli w Czaplinku w
województwie zachodniopomorskim. Potem zajrzałem do Gdańska gdzie moim głównym
celem była nowa linia kolejowa to Kartuz (tzw. bajpas kartuski). A
wracając do Krakowa zatrzymałem się w Olsztynie, gdzie w tym roku otwarto nową
trasę tramwajową.
Dzień 1, czwartek 1 sierpnia 2024
r. przejazd z Wrocławia do Szczecinka
Po
przyjeździe ze Świeradowa-Zdroju do Wrocławia, kontynuowałem podróż do
Szczecinka, gdzie miałem bazę wypadową na festiwal PolAndRock. Miałem we
Wrocławiu ponad godzinną przesiadkę, to wybrałem się na lunch do dworcowego
McDonalda. Jak zamawiałem jedzenie, zaczepił mnie jeden typ (nawet dość
schludny, nie jakiś żul), oczywiście żebym odpalił mu pieniądze. Trafił pod zły
adres bo na krakowskiego centusia, więc próbowałem się go pozbyć udając
obcokrajowca i odpowiadając po angielsku. Niestety gość biegle władał tym
językiem i nie odpuszczał. Mimo że dawałem mu wyraźnie do zrozumienia, że nic
ode mnie nie dostanie, nie potrafił przystopować i wyprowadził mnie
z równowagi. Myślałem potem długo, dlaczego akurat do mnie muszą lgnąć
takie różne dziwolągi. Jak później opowiadałem o tym znajomej, powiedziała mi
że to przez to że mam za miłą aparycję. Tak więc niestety miła aparycja czasem
może okazać się przekleństwem 🙈 Na drugi raz będę musiał takiemu typowi
odpowiedzieć jakimś innym językiem, bardziej niszowym którego by nie znał 😈. Na
dworcu Wrocław Główny słyszałem jak zapowiadali pociągi Kolei Dolnośląskich do
„Rawicz/Góra Śląska”. Z pozoru brzmi to jakby jeździły już pociągi do Góry
Śląskiej. Niestety na razie pociągi dojeżdżają tylko do Rawicza gdzie jest
przesiadka na autobusy zastępcze. Do powrotu pociągów do Góry Śląskiej jeszcze daleka
droga. Trzeba wpierw wybudować wiadukt nad drogą S5. Z Wrocławia do Poznania
podjechałem pociągiem IC „Piast” z Krakowa do Gdyni. Wydawało mi się, że jak
kupowałem bilet przez neta, to na schemacie wybrałem miejsce przodem do
kierunku jazdy, a tu mam miejscówkę do tyłu. Potwierdziło się to jak kobieta co
usiadła koło mnie, też myślała że będzie jechać przodem. Zagadała o to
konduktora, to wytłumaczył jej że wagon jest obrócony o 180 stopni. Ja już
machnąłem ręką i stwierdziłem, że mogę jechać tyłem, ale kobieta upierała się
że chce jechać do przodu to konduktor znalazł dla niej inne miejsce. W Poznaniu
miałem przesiadkę na pociąg regio „Trygław” do Kołobrzegu podstawiony przy
peronie 9, czyli kawał drogi do przejścia. Zestawiony jest z dwóch
zachodniopomorskich jednostek EN57AL (zapewne wzmocnienie w związku z
festiwalem PolAndRock). Frekwencja jednak jest umiarkowana, po 1-2 osoby na
czwórkę. Co ciekawe zachodniopomorskie jednostki EN57AL są wystawione na
sprzedaż i po wakacjach będą już jeździły w innym rejonie kraju. Trasą z
Poznania przez Piłę do Szczecinka nie jechałem już dawno i będzie to dla mnie
podróż sentymentalna. W drugiej połowie lat 90` w wakacje podróżowałem tędy
z tatą do dziadków, nocnym pociągiem relacji Rzeszów – Kołobrzeg. Przeważnie
nie spałem za wiele tylko przy każdej stacji węzłowej wypatrywałem bocznych
linii i mijanych pociągów. Teraz mogłem choć częściowo sobie to przypomnieć. Na
początkowym odcinku za Poznaniem pobudowano dużo nowych przystanków. Ledwo się
rozpędzimy zaraz musimy hamować. W Obornikach Wielkopolskich linia
dwutorowa przechodzi w jednotorową. Niegdyś była tu stacja węzłowa, gdzie
odgałęziała się linia do Wronek. Pamiętam też bocznicę do młyna
w Kowanówku. Dziś nie ma już po nich śladu. Kolejną stacją węzłową jest
Rogoźno Wielkopolskie. Spotykamy się tu z linią Czarnków – Wągrowiec. Nie jest
ona używana, ale odcinek do Czarnkowa jest utrzymywany w przejezdności. Jest
planowany do reaktywacji w ramach programu Kolej Plus. W Rogoźnie
Wielkopolskim mamy krzyżowanie z pociągiem IC „Gwarek” z Ustki do Katowic,
który nie grzeszy punktualnością. Tego dnia był na szczęście spóźniony tylko
5 minut. Kolejnym miastem na trasie jest Chodzież. Tu też niegdyś był
węzeł kolejowy. Brała tu początek linia do Gołańczy, niestety już zlikwidowana.
Od Dziembówka do Piły ponownie jedziemy linią dwutorową. Odcinek ten biegnie
przez malownicze tereny doliny Noteci. W Pile Głównej czekamy chwilę na
osobówkę przeciwnej relacji i ruszamy dalej w kierunku Szczecinka. Za stacją
przejeżdżamy wiaduktem nad ostbahnem do Krzyża, a kawałek dalej jest
posterunek Piła Północ, gdzie bierze początek linia do Stargardu. Przed Starą
Łubianką przy szlaku leżą wagony od pociągu towarowego, który wykoleił się tu w
lutym 2022 r. W Starej Łubiance na krzyżowanie czekał IC „Bosman” z
Kołobrzegu do Wrocławia. Potem już bez dłuższych postojów jedziemy do
Szczecinka, gdzie jesteśmy około godziny 20. Nocleg mam w kwaterze w samym
centrum miasta. Docieram tam autobusem miejskim linii 1 (elektryczny Ursus). Komunikacja
miejska w tym mieście jest bezpłatna. Mieszkanie mam bardzo schludne w bloku
na parterze.
Dzień 2, piątek 2 sierpnia 2024 r.
festiwal PolAndRock
Po
śniadaniu przeszedłem się na dworzec z zamiarem udania się pociągiem do
Czaplinka. Dworzec akurat jest w remoncie i zamknięty, co zmusza do kupowania
biletów u kierpocia. Korzystam z pociągu relacji Szczecinek – Czaplinek nie
zatrzymującego się na żadnej stacji pośredniej. Obsługuje go hybrydowy Impuls
EN63H-011. Gdy dojeżdżaliśmy do Czaplinka, obsługa pociągu przez nagłośnienie
życzyła uczestnikom festiwalu PolAndRock dobrej zabawy 😀. Impreza odbywa się
na lotnisku Czaplinek Broczyno, 3 kilometry na południe od stacji kolejowej. Dojście
polną droga zajmuje około 40 minut. Na PolAndRock przyjechałem spotkać się ze
znajomymi z Krakowa. Oczywiście nie omieszkałem też porównać obecnego festiwalu
z Woodstockiem sprzed lat w Kostrzynie. Pierwsze wrażenie miałem na minus. Lotnisko
ogrodzili barierami i trzeba było spory kawałek przejść żeby wejść na teren festiwalu.
Ale jak tam posiedziałem dłużej, to pod koniec pomyślałem że może za rok
jeszcze przyjadę. Zwłaszcza że w tym roku nawet nie dotarłem pod scenę 😅. Cały
czas siedziałem u znajomych. W drogę powrotną do Szczecinka wybrałem się
po godzinie 19 pociągiem relacji Szczecin – Miastko, zestawionym ze spalinowego
zespołu trakcyjnego SA136. Zdążyłem dosłownie na styk. Wsiadłem i może po 2
minutach skład ruszył. Przy kupowaniu biletów u kierpocia doszło do zabawnej
sytuacji. Jednemu chłopaczkowi pomylił się Szczecin ze Szczecinkiem i chciał
kupić bilet do Szczecina. Kierpoć mu odpowiedział, że my jedziemy do małego
Szczecina czyli Szczecinka 😂. Chłopaczek się zestresował, bo w Szczecinie
chciał się przesiąść i jechać do Świebodzina. Zapytał się czy przez Szczecinek
uda mu się tam dojechać. Kierpoć odparł, że dojedzie ale nie dzisiaj 😅. Kupił
w takim razie bilet do Szczecinka i przepraszał kierpocia za kłopot, na co ten
odparł że nie ma go za co przepraszać, bo przecież nic złego nie zrobił (ale pałę
z geografii ma 😛). Po drodze zatrzymywaliśmy się w Łubowie, niegdyś
stacji węzłowej. Odgałęziała się tu linia do Bornego Sulinowa, zamknięta w 1992
roku a rozebrana w roku 2010. Drugi postój był na przystanku Silnowo. Niegdyś
była tu stacja. Pamiętam jak w latach 90 stały tu unieważnione semafory
kształtowe. Ze stacji w Szczecinku podjechałem na kwaterę tym razem dla odmiany
dwójką obsługiwaną spalinowym MAN-em
Lionsem.
Dzień 3, sobota 3 sierpnia 2024 r.
przejazd ze Szczecinka do Gdańska
W sobotę planowałem pojechać do Gdańska przez Chojnice i Kościerzynę. Oferta na liniach Szczecinek – Chojnice i Chojnice – Kościerzyna od lat jest skromna, choć ostatnio trochę zwiększono liczbę połączeń. Nie zmienia to faktu, że aby w miarę sprawnie pojechać do Gdańska bez kilkugodzinnych przesiadek, muszę wyjechać ze Szczecinka dopiero po godzinie 15. Właścicielka kwatery początkowo mówiła że mogę spokojnie zdać klucze około godziny 13. Korzystając z wolnego przedpołudnia wybrałem się wreszcie porobić trochę zdjęć. W końcu to niedopuszczalne, żeby przez dwa dni urlopu nie zrobić żadnego zdjęcia! Poszedłem w okolice wiaduktu linii do Czaplinka nad ulicą Szczecińską. Zrobiłem stąd hybrydowego Impulsa w obsłudze pociągu do Czaplinka oraz SA136 jako osobówkę z Runowa Pomorskiego. Czasy się zmieniają. To już nie te lata jak na Woodstock jechało się wagonami piętrowymi ciągniętymi przez lokomotywy spalinowe. Teraz zapanowały plastiki.
 |
| EN63H-011 jako pociąg regio ze Szczecinka do Czaplinka, ruszył chwilę temu ze stacji początkowej |
 |
| SA136-001 jako pociąg regio z Runowa Pomorskiego dojeżdża do stacji Szczecinek |
Po wykonaniu zdjęć na linii do Czaplinka, przeniosłem się na pobliski przejazd przez linię do Piły. Zrobiłem tam skład towarowy od Piły z ET22-918 oraz pociąg IC „Krakowianka” z Kołobrzegu do Krakowa.
 |
| ET22-918 z pociągiem towarowym dojeżdża do Szczecinka od strony Piły |
 |
| EP09-013 z pociągiem IC "Krakowianka" z Kołobrzegu do Krakowa ruszyła chwilę temu ze stacji Szczecinek |
Potem wróciłem na ulicę Szczecińską, gdzie na pętli wsiadłem w autobus linii 2. Gdy dojeżdżałem do centrum zadzwoniła właścicielka kwatery, żebym jednak zdał już klucze, bo muszą przygotować mieszkanie dla kolejnych gości. Dobrze, że byłem już w drodze. Pod dworcem przesiadłem się szybko w jedynkę i pojechałem na mieszkanie. Po zdaniu kluczy posiedziałem sobie trochę nad Jeziorem Trzesiecko a następnie zjadłem obiad i pomału udałem się na dworzec. Do mojego pociągu do Chojnic miałem jeszcze sporo czasu, to porobiłem trochę zdjęć. Najpierw przyjechał IC „Malczewski” z Kołobrzegu do Krakowa prowadzony przez griffina. EU160-021.
 |
| EU160-021 z pociągiem IC "Malczewski" z Kołobrzegu do Krakowa zatrzymuje się w Szczecinku |
Kwadrans później zjawił się IC „Jamno” z Ustki do Krakowa.
 |
| EP07-410 z pociągiem IC "Jamno" z Ustki do Krakowa hamuje w peronach stacji Szczecinek |
Około godziny 15 od Kołobrzegu pojawił się IC „Malczewski-bis” do Wrocławia z EP07-1069.
 |
| EP07-1069 z pociągiem IC "Malczewski-bis" z Kołobrzegu do Wrocławia zatrzymuje się w Szczecinku |
Przyjechała też grupa wagonów od pociągu IC „Staszic” z Lublina, którą przyprowadził rarytas, EP07-442 z żółtym czołem. Skład skończył tu bieg i po cichu liczyłem, że uda się zrobić zdjęcie lokomotywy. Udało się, zrobiłem jej fotkę jak manewrowała po odstawieniu wagonów.
 |
| EP07-442 manewruje w stacji Szczecinek po przyprowadzeniu grupy wagonów z pociągu IC "Staszic" z Lublina |
Wreszcie po godzinie 15 przyjechał szynobus ze Słupska, który po zmianie czoła udawał się w dalszą drogę do Chojnic. Był to SA109-009, niegdyś należący do Województwa Małopolskiego. W 2017 roku uległ on poważnym uszkodzeniom po zderzeniu ze śmieciarką. Dotychczasowy właściciel pozbył się uszkodzonego pojazdu nie widząc dla niego przyszłości, ale Polregio kupiło go na własność i odbudowało. Komfort jazdy pojazdem serii SA109 jest dość specyficzny. Jednoosiowe zestawy kołowe sprawiają, że buja tym jak starą łajbą. Ale lubię te wozy, może dlatego że jeździły kiedyś w Małopolsce. Linia Szczecinek – Chojnice kilka lat temu straciła dużo swojego klimatu z powodu wycięcia teletechniki. Ostał się tylko jej fragment za Człuchowem. Na szczęście uchowały się semafory kształtowe w Czarnym i Człuchowie. W Chojnicach mam przesiadkę na pociąg do Kościerzyny obsługiwany również przez pojazd serii SA109. Tym razem pojechałem pierwszym wyprodukowanym wozem tej serii. Początkowo należał do Województwa Zachodniopomorskiego, a od 3 lat jest własnością Polregio.
 |
| SA109-001 na stacji Chojnice. Pojedzie jako pociąg regio do Kościerzyny. |
Na linii Chojnice – Kościerzyna przez wiele lat utrzymywała się szałowa oferta wynosząca 2 pary pociągów. Obecnie kursów jest dwa razy więcej 😀. Cztery lata temu spędzałem wakacje przy tej linii. Od tego czasu część linii przeszła modernizację i pociągi nieco przyspieszyły. Ale są dalej odcinki gdzie jedzie się powoli. Z teletechniki niestety ostały się już nędzne resztki L. W Kościerzynie czeka mnie ostatnia już dziś przesiadka, na pociąg do Gdyni przez Gdańsk Wrzeszcz.
 |
| SA109-001 przybył z Chojnic do Kościerzyny i zaraz ruszy w drogę powrotną |
Z Gdyni przyjeżdża długaśny skład dwóch zespołów SA136 (016+015).
 |
| SA136-016+015 jako pociąg osobowy z Gdyni przybył do Kościerzyny |
Z powrotem jednak pojedzie tylko jeden, drugi zostaje w Kościerzynie
na noc. Na kursie do Gdyni jednak podwójne zestawienie też by się przydało. Już
kilka przystanków za Kościerzyną skończyły się miejsca siedzące.
W Somoninie na stacji stoi sobie pociąg z przekroczoną skrajnią z
dwiema lokomotywami SKPL trumną SM31-025 i (oczywiście na zimno)
sputnikiem 3E-100-063. Takie transporty chyba nie mogą jeździć w nocy,
więc zapewne będzie to stało tu do niedzieli. Zrobić taki skład na szlaku to by
była niezła gratka. Za Rębiechowem wjeżdżamy na tory Pomorskiej Kolei
Metropolitalnej, które od niedawna są zelektryfikowane. Tyle że sieć urywa się
przed stacją Gdańsk Osowa, gdzie jest granica z infrastrukturą zarządzaną przez
Polskie Linie Kolejowe. PLK ociąga się z elektryfikacją swojego odcinka
czekając zapewne na realizację projektu elektryfikacji całej linii Gdynia –
Kościerzyna. W efekcie sieć trakcyjna nad torami PKM wykorzystywana jest
w niewielkim stopniu. Jest kilka par pociągów relacji Tczew – Gdańsk Port
Lotniczy obsługiwanych jednostkami EN57ALd. No i od niedawna Polregio posiada
kilka hybrydowych Impulsów, które pojawiają się czasem na trasie Gdańsk –
Kartuzy. Około godziny 21 docieram do Gdańska Wrzeszcza i udaję się na moje
stałe miejsce zakwaterowania w tym mieście, czyli do akademików Politechniki.
Dzień 4, niedziela 4 sierpnia 2024
r. Zabytkowe tramwaje i autobusy w Gdańsku
Niedzielę poświęciłem na zdjęcia zabytkowych autobusów i tramwajów w Gdańsku. W poprzednich latach historyczne tramwaje obsługiwały wybrane kursy na linii 8 łączącej Jelitkowo ze Stogami. W tym roku utworzono dla nich dedykowaną linią 60 z Węzła Groddecka przez Wrzeszcz i Zaspę do Oliwy. Najczęściej można tam było spotkać wagony typu 102Na i 105NCh. Natomiast zabytkowe autobusy poprzednio ostatni raz na mieście widziałem w 2019 r. Wówczas na dedykowanej linii 600 kursował w tygodniu Ikarus 260 a w weekendy Jelcz 043 (ogórek). W tym roku na miasto wyjeżdżały Ikarus 260 i Mercedes O405. Jeden wóz obsługiwał wybrane kursy linii 606 z centrum na Westerplatte a drugi linii 622 z Oliwy do ogrodu zoologicznego. Na początek wybrałem się do Oliwy zobaczyć co obsługuje linię 622. Okazało się, że Ikarus. Jako że interesował mnie on bardziej od Mercesdesa O405, uznałem że obfotografuję go jak będzie robił najbliższe kółko. Nie trwa ono długo, bo z centrum Oliwy do zoo jedzie się raptem 7 minut. Znalazłem ciekawy motyw z poniemieckimi domkami i brukiem.
 |
| Ikarus 260 #28307 w obsłudze linii 622 z Gdańska Oliwy do ogrodu zoologicznego, na ulicy Spacerowej |
 |
| Ten sam autobus na ulicy Stary Rynek Oliwski |
Jednak jak później zauważyłem że w pobliskim lesie jest wieża widokowa, zdecydowałem się zostać tu do następnego kółka Ikarusa, aby zrobić mu zdjęcie z góry 😀.
 |
| Ikarus na ulicy Stary Rynek Oliwski. Widok z wieży widokowej "Pachołek" |
 |
| Ikarus w drodze powrotnej z zoo na ulicy Spacerowej |
Potem przeniosłem się na pobliską trasę tramwaju linii 60. Na jednej brygadzie kursowały stopiątki, czerwona trzyseta. Niestety tylko dwa wagony, nie trzy jak w poprzednich latach. Drugą brygadą była stodwójka.
 |
| Skład 105NCh #06300+06309 jako linia zabytkowa 60 na alei Grunwaldzkiej |
Przy okazji próbowałem też szczęścia jednoczesnego złapania tramwaju z pociągiem na ulicy Pomorskiej. O dziwo udało się J Zrobiłem wagon N8C z jednostką EN71 SKM.
 |
| Spotkanie wagonu N8C #1133 z jednostką EN71-038 na ulicy Pomorskiej |
 |
| 105NCh #06300+06309 na ulicy Pomorskiej |
 |
| 128NG #1058 na ulicy Pomorskiej |
 |
| Druga brygada zabytkowej linii 60. Wagon 102Na #1105 na ulicy Pomorskiej |
 |
| Ten sam wagon na ulicy Klinicznej |
Po południu planowałem się wybrać na plażę, ale nagłe załamanie pogody zmusiło mnie do zmiany planów. Poszedłem na przystanek SKM Gdańsk Politechnika, aby złapać kilka rarytasów, które tego dnia kursowały po okolicy. Na pociągu IC „Sobieski” z Wiednia do Gdyni kursowała tego dnia lokomotywa EP09-046 w fabrycznych barwach. Już ponad miesiąc wcześniej wyszła ona z naprawy P4 i kursowała regularnie przez Kraków, ale tak się złożyło że pierwszy raz dopadłem ją na drugim końcu Polski 😅.
 |
| EP09-046 z opóźnionym 50 minut pociągiem IC "Sobieski" z Wiednia do Gdyni na szlaku Gdańsk Główny - Gdańsk Wrzeszcz |
Drugim rarytasem jaki tego dnia jechał przez Trójmiasto była lokomotywa EP07-201, również w barwach fabrycznych, zielonych z listwami. Prowadziła ona pociąg IC „Bryza” ze Szczecina do Olsztyna. Przy okazji w taborze SKM Trójmiasto można było upolować zarówno jednostkę EN71-052 w jedynym słusznym malowaniu, jak i nowy nabytek spółki w postaci Impulsów 31Webb.
 |
| Jednostka SKM Trójmiasto odmalowana w jedyne słuszne barwy, EN71-052 w składzie z EN57-969 w obsłudze pociągu relacji Gdańsk Śródmieście - Lębork. Gdańsk Politechnika |
 |
| Najnowszy nabytek SKM Trójmiasto. Impulsy 31WEbb-014+013 w obsłudze pociągu z Gdańska Śródmieścia do Wejherowa hamują na przystanku Gdańsk Politechnika |
 |
| EP09-004 z pociągiem IC "Fregata" z Kołobrzegu do Bielska- Białej rozpędza się po ruszeniu ze stacji Gdańsk Wrzeszcz |
Przy próbie
sfotografowania lokomotywy EP07-201 towarzyszyło dużo przeciwności losu. Raz że
był już parszywy parametr, a dwa że w tym samym czasie przy peronie stał pociąg
SKM. Na szczęście zdjęcie udało się zrobić 😀.
 |
| Piękny rarytas PKP Intercity, EP07-201 z pociągiem IC "Bryza" ze Szczecina do Olsztyna na szlaku Gdańsk Wrzeszcz - Gdańsk Gł. |
Dzień 5, poniedziałek 5 sierpnia
2024 r. Bajpas kartuski
Głównym
celem moich kolejnych wakacyjnych odwiedzin w Gdańsku było otwarcie w marcu
tego roku Bajpasa kartuskiego. Dzięki niemu pociągi z Gdańska do Kartuz kursują
już dwiema trasami. Kartuzy przez 13 lat były całkowicie pozbawione połączeń
kolejowych. Jako ostatnie zawieszono w 2002 r. pociągi kursujące w relacji do
Somonina, gdzie możliwa była przesiadka na połączenia do Gdyni lub Kościerzyny.
Powrót pociągów do Kartuz nastąpił w 2015 r. po otwarciu Pomorskiej Kolei
Metropolitalnej oraz odbudowie posterunku Glińcz, gdzie przecinają się linie
Gdynia – Kościerzyna i Pruszcz Gdański – Kartuzy. Często kursujące pociągi
relacji Kartuzy – Gdańsk szybko zyskały popularność mieszkańców zarówno Kartuz,
jak i okolicznych wsi. Zaplanowana modernizacja linii kolejowej Gdynia –
Kościerzyna, z której na odcinku od Rębiechowa do Glińcza korzystają pociągi
relacji Gdańsk – Kartuzy, wymusiłaby czasowe ich zawieszenie. Aby nie
wstrzymywać kursowania tak popularnych pociągów, podjęto próby przekonania PLK do
umożliwienia przejazdu z Gdańska do Kartuz trasą alternatywną przez Starą
Piłę. Dzięki temu odtworzona zostałaby w pełni dawna linia Gdańsk Wrzeszcz
– Stara Piła funkcjonująca w latach 1914-1945. W 1945 roku wycofujący się
z tych terenów Niemcy wysadzili wszystkie większe wiadukty na odcinku Gdańsk
Wrzeszcz – Gdańsk Kokoszki, przez co nie podjęto jego odbudowy. Na odcinku
Stara Piła – Gdańsk Kokoszki wznowiono ruch pasażerski, który jednak zawieszono
już w roku 1973. Ze względu na zakłady przemysłowe znajdujące się w gdańskich
Kokoszkach, cały czas utrzymywany był ruch towarowy. Wybudowana w 2015 roku
linia PKM wykorzystała ślad linii Gdańsk Wrzeszcz – Stara Piła na odcinku do
Gdańska Kiełpinka. Dalej odbija ona na nowy przebieg w kierunku Portu
Lotniczego. Do budowy Bajpasa kartuskiego wystarczyła de facto odbudowa
2 kilometrów torów między stacjami Gdańsk Kiełpinek i Gdańsk Kokoszki. PLK
podjęła się realizacji zadania i od marca 2024 r. ruszyły pociągi na
alternatywnej trasie Gdańsk – Kartuzy przez Starą Piłę. Ostatecznie prace nie
ograniczyły się tylko do odbudowy odcinka Gdańsk Kiełpinek – Gdańsk Kokoszki.
Powstały również nowe perony na stacjach Gdańsk Kokoszki i Stara Piła oraz
na przystankach Leźno i Żukowo Zachodnie. Wybudowano również nowy przystanek
Otomino, a przystanek Dzierżążno awansował do roli mijanki. Bardzo
spektakularną częścią Bajpasa kartuskiego, jest również nowa łącznica
pozwalająca na wjazd do Kartuz od strony Glińcza także na północną głowicę
stacji. Dzięki temu obecnie pociągi relacji Gdańsk – Kartuzy – Gdańsk nie muszą
w Kartuzach zmieniać czoła. Przyjeżdżają nową łącznicą przez północną głowicę a
wyjeżdżają po staremu przez głowicę południową. Oczywiście to nie było głównym
celem budowy tej łącznicy. Główną ideą była możliwość sprawnego trasowania w
przyszłości pociągów z Gdańska przez Kartuzy i Somonino do Kościerzyny.
Obecnie trasą z Gdańska Wrzeszcza przez Starą Piłę do Kartuz kursuje 6 par pociągów Polregio. Jako pierwszy planowałem złapać pociąg wyruszający z Gdańska Wrzeszcza przed godziną 8. Wsiadłem w wyjeżdżający o w pół do ósmej pociąg do Gdyni Głównej i podjechałem nim do Gdańska Kiełpinka. Po niedzielnym deszczowym popołudniu, poniedziałek przywitał mnie dużym zachmurzeniem, ale rokującym stopniową poprawę pogody. Pierwszy pociąg obowiązkowo sfotografowałem na odbudowanym szlaku Gdańsk Kiełpinek – Gdańsk Kokoszki. Wszystkie kursy z Gdańska do Kartuz przez Bajpas obsługiwał tego dnia zespół trakcyjny SA138-003.
 |
| SA138-003 jako pociąg regio z Gdańska Wrzeszcza do Kartuz pokonuje odbudowany szlak Gdańsk Kiełpinek - Gdańsk Kokoszki |
Do powrotnego kursu do Gdańska miałem ponad godzinę, więc niespiesznie szedłem wzdłuż szlaku. W Kokoszkach najpierw szedłem kawałek przez osiedle domków jednorodzinnych, a potem przez mało przyjazną dla pieszego dzielnicę przemysłową z dużą liczbą ciężarówek. Po minięciu stacji Gdańsk Kokoszki próbowałem przejść możliwie najbliżej toru przez ulice Maszynową i Geologów, ale na Maszynowej przywitała mnie złowroga tabliczka „teren prywatny”. Nie miałem ochoty iść z powrotem do dzielnicy przemysłowej, więc poszedłem polem bezpośrednio przy nasypie kolejowym. Dobrnąłem tak do wiaduktu ulicy Bysewskiej. Miejsce dość zakrzaczone, niewarte fotki. Udałem się więc dalej do następnego wiaduktu ulicy Kartuskiej, czyli ruchliwej krajowej siódemki. Tu już nie chciało mi się brnąć przez trawy i obszedłem naokoło przez ulicę Leźnieńską. Przy wiadukcie krajówki znajduje się przystanek Leźno. Zabudowania starej stacji z czasów niemieckiej linii Gdańsk Wrzeszcz – Stara Piła (budynek stacyjny oraz szalety) znajdują się na południe od wiaduktu, a obecny nowy peron wybudowano po jego północnej stronie. Zbliżała się pora przyjazdu pociągu z Kartuz. Zrobiłem go z zabudowaniami dawnej stacji Leźno.
 |
| SA138-003 jako pociąg osobowy z Kartuz do Gdańska Wrzeszcza mija zabudowania dawnej stacji Leźno i za chwilę zatrzyma się przy nowym peronie przystanku o tej samej nazwie |
Na dalszym odcinku chwilowo linia biegnie z dala od ruchliwych dróg, ale za to do pokonania jest dolina rzeki Raduni. Podjąłem próbę przejścia mostu kolejowego pieszo. Jakby się nie dało, to pójdę naokoło. Przez osiedle Jagodowe Wzgórze dotarłem do przyczółka mostu i bez problemu przeszedłem pieszo na drugi brzeg rzeki. Most ma tylko ok. 70 metrów długości, ale za to jest dość wysoki. Osoba z lękiem wysokości mogłaby mieć problem 😛. Za mostem linia bierze długi łuk w prawo żeby dołączyć się w Starej Pile do linii Pruszcz Gdański – Kartuzy, a ponad doliną Raduni widać zabudowania wsi Niestępowo. Most jest niewątpliwie bardzo fotogeniczny, ale też kusiło mnie aby sprawdzić jaki widok jest spod domów. Do kolejnego pociągu miałem sporo czasu, to udałem się do Niestępowa. Zszedłem na zachodnią stronę nasypu, co wymagało lekkiego kluczenia po polach żeby potem przejść tunelem pod nasypem kolejowym na ulicę Do Czerwonego Mostu. Za tunelem ulica przekracza w jednym poziomie nieczynny tor linii Pruszcz Gdański – Stara Piła. Pociągi osobowe z Pruszcza Gdańskiego do Kartuz kursowały tędy do 1994 roku. Kilka lat dłużej jeździły tym torem składy towarowe do Gdańska Kokoszek, ale przestały jeździć z powodu osunięcia się nasypu. Potem na części trasy prowadzono ruch drezynami, ale ostateczne szlak obecnie jest nieczynny. Ciekawe jaka będzie jego przyszłość. Niby odcinek biegnie blisko Trójmiasta, ale jednak opłotkami, niezgodnie z kierunkiem potoków podróży mieszkańców. Doszedłem do głównej drogi biegnącej przez Niestępowo. Pod szkołą znalazłem ciekawy widok. Co prawda most na Raduni słabo było stąd widać, ale na pierwszym planie było bajorko i pasący się konik. Wybrałem właśnie to miejsce aby zaczekać na pociąg do Kartuz, licząc że konik zechce współpracować. Prawie się udało, nawet słońce zaczęło się przebijać przez chmury.
 |
| SA138-003 jako pociąg regio z Gdańska Wrzeszcza do Kartuz minął most na Raduni i zbliża się do stacji Stara Piła |
Następnie wróciłem przez Niestępowo do stacji w Starej Pile. Dalej do kolejnego przystanku w Otominie nie było drogi bezpośrednio wzdłuż toru. Musiałem iść naokoło albo północną stroną przez Lniska, albo południową przez Przyjaźń. Wybrałem drugą opcję i jak się okazało błędnie. Nie dość że ta trasa była nieco dłuższa, przez co nie zdążyłem w Otominie znaleźć miejscówki na pociąg do Gdańska, to jeszcze był tu bardzo duży ruch pojazdów budowy jakiejś ekspresówki. Trójmiasto ma już obwodnicę, to teraz robią obwodnicę obwodnicy 😕. Doprawdy nie rozumiem, że wciąż lekką rączką wydaje się bizantyjskie sumy na budowę dróg, a z budowami nowych linii kolejowych które zajmują znacznie mniej miejsca są takie problemy. Obwodnica obwodnicy Trójmiasta będzie przecinać linię kolejową centralnie przy nowym przystanku w Otominie. Na kolejny pociąg do Kartuz miałem już upatrzoną znaną miejscówkę na moście nad spiętrzoną Radunią w Rutkach, między Żukowem Zachodnim a posterunkiem Glińcz. Tym razem dotarłem na miejsce sporo czasu przed przyjazdem pociągu i mogłem odpocząć nad wodą, delektując się absolutną ciszą J.
 |
| SA138-003 jako pociąg osobowy z Gdańska Wrzeszcza do Kartuz pokonuje most na Raduni w Rutkach, między Żukowem Zachodnim a Glińczem |
Po przejeździe pociągu przeszedłem na pobliski przystanek Borkowo, zlokalizowany na szlaku z Żukowa Wschodniego. Poczekałem tu na pociąg z Gdańska Wrzeszcza przez Rębiechowo do Kartuz. W międzyczasie pojechał nowy hybrydowy Impuls, jako pociąg przeciwnej relacji. Nowy tabor, to zrobiłem zdjęcie.
 |
| Hybrydowy Impuls 31WEhb-006 jako pociąg osobowy z Kartuz do Gdańska Wrzeszcza rusza z przystanku Borkowo |
Chwilę później wsiadłem w pociąg do Kartuz. W Dzierżążnie powstała nowa mijanka. Aż trudno uwierzyć, że przez 21 lat nie kursowały tędy pociągi pasażerskie (od 1994 do 2015 roku). Z kolei przed Kartuzami odbijamy na nową łącznicę umożliwiającą wjazd na stację od północnej strony. Nowy odcinek biegnie cały czas lasem i przechodzi wiaduktami nad dwiema drogami wojewódzkimi, łączącymi Kartuzy z Żukowem i Wejherowem. Stacja w Kartuzach prezentuje się teraz znakomicie. Tętni życiem, budynek stacyjny odnowiony, obok jest dworzec autobusowy i pełny parking P&R. Poprzedni raz byłem tu w lipcu 2000 roku, kiedy docierało tu tylko kilka par pociągów z Somonina. Niestety nie miałem wtedy aparatu, a jedynie kamerkę cyfrową. Pamiętam, że filmowałem wjazd szynobusu SA101 z którego wysiadała garstka ludzi. A teraz jeden dzień przewija się tu tyle ludzi, jak w tamtych czasach przez kwartał. Miałem w planach uwiecznienie kolejnego pociągu wjeżdżającego na stację nową łącznicą. Nastąpi to dopiero za godzinę, więc wybrałem się na miasto zjeść obiad. Po posileniu się poszedłem na wiadukt ulicy 3 Maja, skąd zrobiłem wjeżdżającego nową łącznicą SA136-016. Obok widać tor z Lęborka, nieczynny w ruchu osobowym od czerwca 2000 roku. Pociągi towarowe kursowały kilka lat dłużej, aż osunął się nasyp i linia została rzucona na pastwę złomiarzy. Na szczęście jest planowana reaktywacja tej trasy i przy modernizacji stacji Kartuzy w ramach budowy Bajpasa, zachowano możliwość wyjazdu w kierunku Lęborka. Początkowo plany dotyczyły reaktywacji jedynie odcinka do Sierakowic, ale ostatnio pojawiły się pomysły odbudowy całej linii do Lęborka, aby mogła pełnić funkcję trasy objazdowej w razie zamknięć na odcinku Lębork – Wejherowo.
 |
| SA136-016 jako pociąg regio z Gdańska Wrzeszcza wjeżdża nową łącznicą na stację Kartuzy |
Pomału kończyłem ten intensywny dzień. Nabiłem od rana prawie 40 tysięcy kroków, co jest tegorocznym rekordem. Czułem już te kilometry w nogach 😅. Zanim wsiadłem do pociągu powrotnego przypomniałem sobie, że na stacji w Kartuzach stał kiedyś parowóz Ty2-14 jako pomnik, który w ostatnich latach był bardzo zaniedbany. Byłem ciekaw co się z nim stało. Okazało się, że nie zapomniano o nim i również został poddany renowacji. Obecnie parowóz stoi w bardziej reprezentacyjnym miejscu obok dworca autobusowego, jest ozdobiony witaczem i na czole ma nadane oznakowanie… Ty14-2 😂. Tak więc mamy nieoczekiwanie nową serię parowozów 😂. Na szczęście na budce maszynisty ma zachowane tabliczki z poprawnymi oznaczeniami.
 |
| Odnowiony parowóz Ty2-14 eksponowany jako pomnik przy stacji Kartuzy |
Potem ruszyłem w drogę powrotną do Gdańska, ale nie zakończyłem focenia na dziś. W Gdańsku Porcie Lotniczym stała akurat jednostka EN57ALd-2233, która zaraz po nas miała ruszyć jako pociąg regio do Tczewa. Nie miałem jeszcze sfotografowanej elektrycznej jednostki na linii PKM, to wysiadłem na trasie i zaczekałem na nią.
 |
| EN57ALd-2233 jako pociąg regio z Gdańska Portu Lotniczego do Tczewa hamuje przed przystankiem Gdańsk Niedźwiednik |
Po wykonaniu zdjęcia wsiadłem w
autobus i udałem się na zasłużony odpoczynek na plażę w Brzeźnie J.
Dzień 6, wtorek 6 sierpnia 2024 r. Gdańsk
Ostatni
dzień pobytu w Gdańsku poświęciłem w całości na plażowanie na Stogach.
W zeszłym roku jak byłem w Trójmieście, nie trafiłem z pogodą, więc trochę
się obawiałem czy zostawiając jeden dzień na plażowanie, nie będę miał powtórki
z rozrywki. Na szczęście tym razem pogoda cały dzień dopisała :D.
Dzień 7, środa 7 sierpnia 2024 r. Powrót do Krakowa
przez Olsztyn i Ostrołękę
Wszystko dobre co się dobrze kończy. Urlop dobiega końca i trzeba wracać do Krakowa. Oczywiście w drodze powrotnej odwiedziłem jeszcze kilka miejsc. Głównym celem był Olsztyn, gdzie wraz z początkiem tego roku otwarto nową trasę tramwajową. Potem zaś zaliczyłem reaktywowaną po latach linię kolejową Szczytno – Chorzele – Ostrołęka. Wyruszyłem z Gdańska po godzinie 7 pociągiem TLK „Biebrza” jadącym do Warszawy Zachodniej przez Olsztyn, Pisz, Ełk, Białystok, Hajnówkę i Siedlce. Trafiła mi się miejscówka w wagonie z ośmioosobowymi przedziałami. Niewiele takich już pozostało w eksploatacji. Punktualnie o godzinie 10 docieram do Olsztyna i mam niespełna 3 godziny, aby zwiedzić nową trasę tramwajową na Pieczewo. Dworzec kolejowy akurat jest w przebudowie i kasy są przeniesione do dworca tymczasowego. Na wszelki wypadek kupuję od razu bilet do Ostrołęki, żeby potem mieć więcej czasu na tramwaje. Olsztyn jest jedynym miastem w Polsce, gdzie tramwaje zostały zlikwidowane a potem po latach je przywrócono. Po raz pierwszy tramwaje wyjechały na ulice stolicy Warmii w 1907 roku a zlikwidowane zostały w roku 1965. Na ich powrót mieszkańcy musieli czekać równe pół wieku. 19 grudnia 2015 r. uruchomiona została nowa linia biegnąca z północy na południe miasta, spod dworca głównego do końcówki Kanta na osiedlu Jaroty. Odgałęziają się od niej dwie boczne trasy: z ulicy Kościuszki pod Wysoką Bramę oraz spod Galerii Warmińskiej do końcówki Uniwersytet Prawocheńskiego. Do ich obsługi zakupiono 15 dwukierunkowych wagonów Solaris Tramino S111O. Mieszkańcy miasta szybko polubili ten środek transportu i coraz częściej domagali się rozbudowy sieci. Miasto oczywiście miało takie plany, ale w pierwszej kolejności niezbędny był zakup dodatkowego taboru. W przetargu na dostawę 12 nowych wozów zwyciężył turecki producent Durmazlar, oferujący wagony Panorama DRP5H05. Ich dostawa znacznie się przeciągnęła w czasie, gdyż tuż po podpisaniu umowy wybuchła pandemia Covid-19 skutkująca zamknięciem granic. Po licznych perturbacjach dostawę udało się w końcu dostarczyć wszystkie 12 Panoram i można było myśleć o rozbudowie sieci. Nowa trasa otwarta w styczniu 2024 r. biegnie z centrum do osiedla Pieczewo zlokalizowanego w południowo-wschodniej części miasta. Swój początek bierze w miejscu, gdzie stara trasa z końcówki Kanta rozchodzi się na kierunki do Dworca Głównego i do Wysokiej Bramy, czyli na skrzyżowaniu ulicy Kościuszki i alei Piłsudskiego. Trasa do Pieczewa poprowadzona została aleją Piłsudskiego oraz ulicami: Wyszyńskiego, Synów Pułku, Krasickiego i Wilczyńskiego. Do Pieczewa pojechały linie: 4 z Dworca Głównego i 5 z Wysokiej Bramy. Po zakupie biletów idę na przystanek tramwajowy i widzę że na tablicy odjazdów wyświetla się tylko czwórka do Pieczewa. Początkowo myślałem że do Kanta tramwaje jadą z innego peronu, ale później wyczytałem że na tej trasie akurat jest remont. Na szczęście tamtą trasę mam już zaliczoną. Postanowiłem że do Pieczewa pojadę tramwajem a z powrotem będę szedł wzdłuż trasy i robił zdjęcia. Tego dnia na mieście były praktycznie same wagony tureckie. Solarisa widziałem tylko jednego na piątce. Na alei Piłsudskiego torowisko wybudowano w środku jezdni a na ulicy Wyszyńskiego po jej zachodniej stronie. Nad skrzyżowaniem ulicy Synów Pułku i Krasickiego tramwaje przejeżdżają estakadą wykorzystującą naturalne zagłębienie terenu. Ulica Krasickiego również obfituje w zjazdy i podjazdy a tramwaj jedzie jej zachodnią stroną. Następnie na rondzie u zbiegu z ulicą Wilczyńskiego skręcamy w lewo do Pieczewa. Na rondzie zabudowano już rozjazdy pod planowany łącznik ze starą trasą do końcówki Kanta. Na ulicy Wilczyńskiego tramwaj jedzie już środkiem jezdni i dwa przystanki dalej jest końcówka Pieczewo. Z powrotem tak jak planowałem szedłem pieszo w stronę centrum fotografując tramwaje.
 |
| Olsztyn, końcówka Pieczewo. Na pierwszym planie turecki wagon Panorama DRP5H05 #3024, a w tle polskie Tramino S111O #3009 |
 |
| Panorama DRP5H05 #3015 na ulicy Wilczyńskiego przed końcówką Pieczewo |
 |
| Panorama DRP5H05 #3018 na ulicy Wilczyńskiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3016 na rondzie u zbiegu ulic Krasickiego i Wilczyńskiego. Wybudowano tu rozjazdy pod planowany łącznik z trasą do końcówki Kanta. |
 |
| Panorama DRP5H05 #3022 na ulicy Krasickiego |
Najciekawszy odcinek jest moim zdaniem na ulicy Krasickiego w okolicy Carrefoura.
 |
| Panorama DRP5H05 #3018 na ulicy Krasickiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3019 na ulicy Krasickiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3025 na ulicy Krasickiego |
 |
| Jedyne Tramino S111O, jakie tego dnia było na mieście. Wagon #3009 na ulicy Krasickiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3024 na estakadzie nad skrzyżowaniem ulic Synów Pułku i Krasickiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3018 na ulicy Wyszyńskiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3016 na ulicy Wyszyńskiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3025 na alei Piłsudskiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3023 na alei Piłsudskiego |
 |
| Panorama DRP5H05 #3019 na alei Piłsudskiego |
 |
| Tramino S111O #3009 na alei Piłsudskiego |
Zdążyłem przejść pieszo prawie całą nową trasę. Dopiero na alei Piłsudskiego musiałem już wsiąść w tramwaj, żeby zdążyć na pociąg. Z Olsztyna wyruszyłem przed godziną 13 pociągiem regio relacji Braniewo – Chorzele (SA133-016). Początkowo zaliczam odcinek czynny cały czas w ruchu pasażerskim. Nowo reaktywowana linia zaczyna się w Szczytnie, gdzie zmieniamy kierunek jazdy. Na linii Szczytno – Wielbark – Chorzele – Ostrołęka ruch pasażerski zawieszono w 2001 roku tworząc potężną białą plamę bez połączeń kolejowych. Pierwsza nadzieja na zmianę tego stanu rzeczy pojawiła się w 2011 roku kiedy szwedzki koncern IKEA otworzył fabrykę w Wielbarku. Firma jest znana z promowania ekologicznego transportu, w związku z czym wyłożyła środki na rewitalizację nieczynnego szlaku Szczytno – Wielbark z zamiarem wywożenia koleją swoich produktów. Niestety kolej źle do tego podeszła próbując z zainteresowanego klienta zrobić „dojną krowę”. Oferowano wyśrubowane stawki za przewóz towarów koleją, zupełnie niekonkurencyjne w stosunku do transportu drogowego i jeszcze najlepiej żeby klient pokrywał koszty utrzymania infrastruktury na odcinku od Szczytna do Wielbarka. W styczniu 2013 r. uruchomione zostały dwie pary pociągów osobowych Olsztyn – Wielbark – Olsztyn, teoretycznie dostosowane do godzin pracy fabryki IKEA. Teoretycznie, bo zakład pracuje na trzy zmiany, a uruchomiono tylko dwie pary przyjeżdżające na godzinę 6 i 14. Brak pary przyjeżdżającej na zmianę o godzinie 22 był strzelaniem w kolano i skazywaniem tych połączeń na niepowodzenie. Urząd marszałkowski twierdził że nie ma środków na wieczorną parę, chyba że IKEA wyłoży na nią dotację. Po decyzji odmownej IKEA, godziny kursowania osobówek zmieniono na kompletnie losowe i w kolejnej korekcie rozkładu jazdy zawieszono je argumentując niską frekwencją 😂. W efekcie wyremontowane za kupę kasy tory ze Szczytna do Wielbarka leżały puste. Ponowne ich ożywienie (choć tylko na 8-kilometrowym odcinku Szczytno – Szymany) nastąpiło w 2016 r. w związku z otwarciem Portu Lotniczego Olsztyn-Mazury. Po otwarciu lotniska urząd marszałkowski szumnie uruchomił pociągi relacji Olsztyn – Szymany Lotnisko. Czy pompowanie kasy w pociągi dowożące do małego lotniska z którego lata kilka samolotów na krzyż jest bardziej zasadne, niż do fabryki IKEA w Wielbarku zatrudniającej setki osób? Zostawię to bez komentarza. Obecna oferta połączeń do Szyman Lotniska przewiduje jedną parę pociągów kursującą w wybrane dni tygodnia 😂. Po 2016 roku nastąpiły kolejne 3 lata stagnacji, aż coś „drgnęło” od strony Ostrołęki. Rozpoczęła się odbudowa zdewastowanego odcinka od Ostrołęki do Wielbarka. Prace zakończyły się w 2023 r. i od korekty czerwcowej ruszyło 8 par pociągów Kolei Mazowieckich relacji Ostrołęka – Chorzele. Kończyły one bieg na ostatniej stacji na terenie województwa mazowieckiego. Teraz wszyscy czekali na ruch ze strony Województwa Warmińsko-Mazurskiego, na terenie którego jest pozostała część linii. Ruch został wykonany i od grudnia 2023 r. pojawiły się 4 pary pociągów między Olsztynem a Chorzelami. Żaden z przewoźników nie przedłużył kursów w głąb „obcego” województwa. Dzięki temu małe miasteczko Chorzele i to jeszcze ze stacją zlokalizowaną 4 kilometry od centrum, stało się centrum przesiadkowym. Tak więc nie dojedziemy póki co bezpośrednio z Olsztyna do Ostrołęki, ale za to dojedziemy bez przesiadek z Braniewa do Chorzel 😀, bo część kursów ma tak połączoną relację. Po wyjeździe ze Szczytna zatrzymujemy się na przystanku Siódmak, a potem mijamy odgałęzienie linii do lotniska w Szymanach. Następnie mamy postoje na mijance Szymany i przystanku Jesionowiec, po czym wjeżdżamy na stację Wielbark mijając przy wjeździe fabrykę IKEA. Wielbark formalnie jest stacją węzłową. Od linii Szczytno – Ostrołęka odgałęzia się tu linia do Nidzicy, nieczynna w ruchu pasażerskim od roku 1999. W ramach rewitalizacji stacji, nieczynny tor do Nidzicy został odgrodzony kozłem oporowym. Za Wielbarkiem tory do Ostrołęki i Nidzicy idą dość długo równolegle. Na tym odcinku tor do Nidzicy wygląda na kompletny, ale niestety dalej jest już znacznie zdewastowany. Istniała niegdyś też łącznica Wielbark Las – Suchy Las umożliwiająca przejazd w relacji Nidzica – Ostrołęka z pominięciem stacji Wielbark. Po posterunku Suchy Las pozostały tylko ślady w terenie. Za Wielbarkiem jedziemy jeszcze kilkanaście kilometrów przez las, aż osiągamy centrum przesiadkowe Chorzele 😀.
 |
| SA133-016 jako pociąg regio z Braniewa skończył bieg w Chorzelach |
Razem ze mną dojechała grupka kilkunastu osób, która będzie kontynuować podróż do Ostrołęki. Tuż po naszym przyjeździe od Ostrołęki nadjechał poniemiecki szynobus VT627-102 Kolei Mazowieckich.
 |
| VT627-102 jako pociąg osobowy z Ostrołęki wjeżdża do Chorzel |
Obowiązkowe fotki skomunikowania w Chorzelach, po czym zająłem miejsce w niemcobusie KolMazów.
 |
| Skomunikowanie pociągów w Chorzelach |
Fotele ma wygodne, ale brak klimy sprawia, że bardzo dłużyło się czekanie na odjazd 😅. Frekwencja w składzie początkowo przeciętna. Kilkanaście osób i znikoma wymiana pasażerska na przystankach pośrednich. Ale w Zabielu Wielkim i Nowej Wsi Kościelnej dosiadły się spore grupki młodzieży i do Ostrołęki szynobus dojechał ładnie napełniony. Ostrołęka do niedawna była kolejowym końcem świata. Stację ma położoną bardzo daleko od centrum i przez długi czas z czterech kierunków wyjazdowych czynny był tylko jeden, do Tłuszcza. W czerwcu 2023 r. reaktywowana została linia do Chorzel, a w marcu tego roku zupełnie niespodziewanie wznowiono ruch na linii do Łap. Kursują tędy tylko dwie pary pociągów do Białegostoku i to w dość przypadkowych godzinach, ale o dziwo mają wzięcie. Linia Ostrołęka – Tłuszcz jest ostatnią linią obsługiwaną przez Koleje Mazowieckie, na której można spotkać klasyczne jednostki EN57. Spółka ma już tylko dwa niezmodernizowane „kible”: „babcię” EN57-038 – najstarszą czynną przedstawicielkę tej serii noszącą obecnie jedyne słuszne malowanie żółto-niebieskie, oraz EN57-1920 – ostatni czynny egzemplarz z kanciastymi czołami. Ja niestety do Tłuszcza nie pojadę żadnym z nich. Zawiezie mnie EN57AKM-1569.
 |
| VT627-102 przybył do Ostrołęki z Chorzel, a EN57AKM-1569 pojedzie do Tłuszcza |
Do odjazdu miał jeszcze 40 minut, to przeszedłem się po okolicy. Nie powiem że wyszedłem na miasto, bo to by była lekka przesada 😛. Pod dworzec podjechały dwa autobusy MZK i zabrały pasażerów pociągu z Chorzel.
 |
| Solbus SN11 #135 z MZK Ostrołęka na Placu Dworcowym |
 |
| Autosan M12LF #153 na Placu Dworcowym |
Na skwerze przed dworcem ustawiony jest jako pomnik parowóz wąskotorowy Px48-1758 upamiętniający czasy kiedy tereny na północ od Ostrołęki obsługiwała sieć kolei wąskotorowych. Działała ona w latach 1915-1973.
 |
| Parowóz Px48-1758 eksponowany na skwerze przy stacji w Ostrołęce |
Gdy już zbliżała się pora odjazdu osobówki do Tłuszcza, zajrzałem do tabeli rozkładu jazdy zobaczyć gdzie są krzyżowania. A nuż a widelec z naprzeciwka pojedzie klasyczny EN57. Pierwsze krzyżowanie było tuż za Ostrołęką, w Gierwatach. Tu akurat z naprzeciwka nadjechał spalinowy szynobus VT627. Widocznie to jest kurs powiązany obiegowo z Chorzelami. Kolejny krzyż wypada w Przetyczy. Jest to jedyna stacja między Ostrołęką a Tłuszczem, gdzie uchowały się semafory kształtowe. Układ peronów jest tu nieco kijowy. Są dwa perony jednokrawędziowe i oba z krawędziami po prawej stronie. Żeby zrobić zdjęcie bez ryzyka zostania na peronie zostaje mi przecisnąć aparat przez uchylne okno. I tu na kursie przeciwnej relacji jechał EN57-038! Poczciwa 61-letnia babcia. Udało jej się zrobić jako takie ujęcia, i nawet kształty w tle się załapały 😀.
 |
| EN57-038 jako pociąg osobowy z Tłuszcza do Ostrołęki na stacji Przetycz |
Potem toczymy się niespiesznie przez Puszczę Białą i zatrzymujemy się na
nieczynnej stacji Dalekie z unieważnionymi semaforami. Potem mieliśmy jeszcze
dwie mijanki, w Wyszkowie i Mostówce. Tyle że tam pociągi z naprzeciwka
jechały w relacji bezpośredniej z Warszawy i obsługiwały je podwójne
EN57AL. Po dotarciu do Tłuszcza można od razu kontynuować podróż pociągiem IC
„Dąbrowska” z Białegostoku do Wrocławia albo osobówką do Warszawy Wileńskiej.
Ja jednak poczekałem parę minut dłużej na osobówkę do Warszawy Zachodniej, tak
aby mieć lepszą przesiadkę na pendolino do Krakowa. W Wołominie do pociągu
wsiadły cztery dziewczynki, które postanowiły podjechać sobie do Zielonki na
gapę zamykając się na całą drogę w WC 😅. W Warszawie Wschodniej w końcu miałem
dłuższą przerwę, którą mogłem wykorzystać na ciepły posiłek. Po godzinie 20
wsiadłem w pendolino z Gdyni, które zawiozło mnie już prosto do Krakowa. Po
godzinie 23 mogłem już powiedzieć Home Sweet Home 😀.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz